DIAKONIE
N A Z W A
Nazwa Wspólnoty Klucz Dawida wiąże się z fragmentem z Księgi Proroka Izajasza 22,22. Od samego początku Bóg przynaglał nas do uwielbienia Go całym sercem, całą duszą, całym umysłem, ze wszystkich sił – według serca Dawidowego (por. Pwt 6). Dawid pomimo słabości, grzeszności, braku akceptacji przez część rodaków niezmiennie uwielbiał Boga, koncentrując się tylko na Nim.
Priorytetem jest dla nas uwielbienie zogniskowane na Bogu, pełne pasji, pieśni pełnych Ducha, otwarcie się na prorocze formy wyrazu (m.in. śpiew, taniec, malarstwo).
Klucz Dawida to również imię Jezusa, który przychodzi jako Bóg suwerennie, pełen autorytetu, mocy i władzy nad nowym „domem Dawida” – Kościołem (Ap 3,7). W tej nazwie ma ujawniać się nasz chrystocentryzm. Jego Osoba objawia nam imię Ojca – takim, jakim On Jest (por. J 17,26) Jezus, Korzeń i Potomek Dawida (Iz 5,5; 22,16), ma pełnię władzy (Iz 28,18), aby działać w imieniu Boga, naszego Króla. Jezus nie pozwala innym uzurpować sobie tej władzy, mimo to dobrowolnie użycza dostępu do kluczy Królestwa Niebios tym, którzy Mu się oddają (Mt 16,19).
W I Z J A
Chcemy trwać we Wspólnocie jako uczniowie Chrystusa, gromadzić się by uwielbiać Boga, służyć innym, wzrastać w jedności i pogłębiać relacje między sobą, a przez podejmowanie dzieł ewangelizacji ustanawiać Boże królestwo wszędzie tam, gdzie stawiamy nasze stopy.
W S P Ó L N O T A
Wspólnota Klucz Dawida to stale powiększająca się grupa osób, która pragnie żyć w oparciu o Słowo Boże. Chcemy jak pierwsi chrześcijanie
„trwać w nauce Apostołów, spotykać się na modlitwie, we wspólnocie i na łamaniu chleba”.
Charyzmatem naszej wspólnoty jest uwielbienie według serca Dawida, a więc uwielbienie pełne pasji i mocy, gdzie zaangażowany jest cały człowiek – jego wola, uczucia, emocje i ciało. Pragniemy również żyć na co dzień Słowem Bożym i realizować to, czego uczy nas Jezus.
Idźcie zatem i uczyńcie uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie ich zachowywać wszystko, co wam nakazałem. (Mt 28,19-20)
Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą;węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie (Mk 16,17-18)
Codziennie stajemy przed Bogiem w osobistej modlitwie i studium Słowa Bożego, aby wspólnie, co tydzień wielbić Boga, adorować Jezusa w Najświętszym Sakramencie i słuchać głosu Ducha Świętego. Mamy też swoje spotkania formacyjne, na których uczymy się jak być uczniem Jezusa i jak czynić uczniów.
Raz w miesiącu sprawowana jest w naszej wspólnocie Eucharystia z modlitwą o uzdrowienie duszy i ciała, a po niej modlimy się wstawienniczo za chorych kładąc na nich ręce wierząc w uzdrawiającą moc tej modlitwy.
W tym wszystkim okazujemy posłuszeństwo i utrzymujemy jedność z papieżem i biskupami naszej Archidiecezji.
MODLITWA ZA WSPÓLNOTĘ
Panie Jezu,
zanurzam w Twojej Przenajświętszej krwi
cały ten rozpoczynający się dzień,
który jest darem Twojej nieskończonej miłości.
Zanurzam w Twojej krwi siebie samego,
wszystkie osoby, które dziś spotkam,
o których pomyślę, czy w jakikolwiek sposób się o nich dowiem.
Zanurzam moich bliskich, moją wspólnotę
i osoby powierzające się mojej modlitwie.
Zanurzam w Twojej krwi, Panie,
wszystkie sytuacje, które zaistnieją,
wszystkie sprawy, które będę załatwiać,
rozmowy, które będę prowadzić,
prace, które będę wykonywać
i mój odpoczynek.
Zapraszam Cię, Jezu, do tych sytuacji,
spraw, rozmów, prac i odpoczynku.
Proszę, aby Twoja krew przenikała te osoby i sprawy,
przynosząc według Twojej woli
uwolnienie, oczyszczenie, uzdrowienie i uświęcenie.
Niech dziś zajaśnieje chwała Twojej krwi
ku pożytkowi Kościoła Świętego
i jako zadośćuczynienie za moje grzechy,
składając to Bogu Ojcu przez wstawiennictwo Maryi.
Oddaję siebie samego do pełnej dyspozycji Maryi,
zawierzając Jej moją przeszłość, przyszłość i teraźniejszość,
bez warunków i bez zastrzeżeń.
Amen